ในอู่ซ่อมรถของพ่อ เสียงเครื่องยนต์และเสียงเครื่องมือดังกึกก้อง แต่ฉันกลับไม่ยักจะรำคาญเลย อาจจะเป็นเพราะ ฉันมัวแต่เพลินการดูหนังออนไลน์ใหม่ๆซึ่งเพื่อนเพิ่งจะแนะนำมาได้หมาดๆ อารมณ์ความตื่นเต้นกับของใหม่ของฉัน มันจึงยังโพยพุ่งแบบฉุดไม่อยู่ ไม่แม้แต่จะสนใจเสียงดัง ซึ่งหากเป็นปกติก่อนหน้านี้ ฉันจะต้องบ่นอุบไปแล้วแน่นอนเกือบจะเที่ยงแล้ว แม่เดินเข้ามาบอกฉันเรื่องอาหารการกิน ครั้นเห็นฉันไม่ยอมขยับตัวจึงได้โวยจนทำให้ฉันต้องรีบกุลีกุจอออกจากห้องนั้น ก่อนจะถูกแม่ดุอีก พอทานกลางวันเรียบร้อย ฉันก็ย่องเข้าห้อง แล้วนั่งกึ่งนอนดูหนังแบบไม่ต่อก็ติด ฉันลืมไปเลยว่า แม่มีเรื่องจะให้ช่วยที่สำนักงาน และแล้ว แม่ก็มาตามฉันพร้อมกับคำบ่นตามเคย
ฉันไปช่วยแม่จัดการเรื่องระบบบัญชีของอู่ ซึ่งมีปัญหา แล้วด้วยความที่ฉันเรียนจบด้านโปรแกรมเมอร์ ฉันจึงช่วยคลี่คลายได้เป็นอย่างดี พอเรียบร้อยอารมณ์ของแม่ก็ดีขึ้น เห็นท่าดีแบบนั้น ฉันเลยกลับเข้าห้องนั่งเล่นและดูหนังต่อ คราวนี้ แม่เอาขนมขบเคี้ยวมาให้ฉันด้วย แม่บอก เอาไว้กินเล่น ฉันก็ไม่ขัดศรัทธา ความเพลิดเพลินบรรเจิดต่อเนื่องไปถึงกระทั่งเวลาเลิกงาน พนักงานและลูกจ้างรายวันกลับไปกันเกือบหมดเห็นจะเหลือเพียงพ่อกับแม่ของฉันเท่านั้นที่ยังอยู่สะสางทุกอย่างให้เรียบร้อย เนื่องจากวันพรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ อู่ไม่เปิดจึงต้องเคลียร์ทุกอย่างให้ลงตัว
แม่เข้ามาหาฉันในห้องและนั่งลงพร้อมถอนหายใจ ซึ่งฉันรู้ทันทีว่า แม่คงจะเหนื่อย ฉันวางมือจากการดูหนัง แล้วไปนั่งข้างๆ แม่และพูดกับแม่ด้วยความเห็นใจ แต่แม่กลับบอกฉันว่า แม่ไม่ได้เหนื่อยเรื่องงานหรือคนงาน แต่แม่เหนื่อยกับฉัน…อ้าว เป็นงั้นไป ที่แม่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ มันเป็นเพราะฉันหรอกเหรอ ฉันงงจึงไต่ถามเพิ่ม ซึ่งแม่ก็ให้คำตอบกึ่งเหน็บแนมกึ่งเซ็งว่า เรื่องงานกับคนงานน่ะ แม่รู้ มันเป็นเรื่องปกติของการทำธุรกิจ แต่เรื่องที่ฉันเอาแต่ดูหนัง มันเป็นเรื่องที่มากเกินไป แม่อยากจะให้ทำแต่พอดี อย่าเสพจนติด แล้วไม่ทำอะไรอย่างอื่น มันเหมือนทุ่มเวลาให้มากเกินไป อะไรก็ตามที่มากเกินไป มันทำให้ชีวิตขาดสมดุลทั้งนั้น มันควรจะพอดีๆ ถึงจะดีและออกมาดี
ได้ฟังแม่พูดแบบนั้นก็ทำให้ฉันสะอึก เพราะฉันดูหนังแบบเกินพอดีทุกครั้งเวลาทำงานที่อู่และมักจะคิดถึงแต่หนัง ท่าจะจริงของแม่ ฉันคงจะเสพมากจนติด น่าจะเหมือนคนติดยาเมื่อไม่ได้เสพก็จะทุรนทุราย บางครั้งฉันก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ นะ ฉันคงจะต้องปรับปรุงแล้วล่ะ ไม่งั้น มันอาจจะให้ผลเสียแก่ฉันได้ ฉันจึงบอกกับแม่ว่า ฉันจะควบคุมอารมณ์และความรู้สึกของฉัน แล้วจำกัดเวลาดูหนัง ซึ่งแม่ก็เข้าใจและให้โอกาสฉันแถมแม่ยังเอ่ยทิ้งท้ายอีกว่า…หนังใหม่ไฉไลก็จริง แต่ควรจะให้พอดี ฉันยิ้มและให้สัญญากับแม่…ฉันจะไม่ให้การดูหนังมันกัดกินตัวเองอีก ทำแต่พอดี ดูแต่พอดี เพื่อชีวิตและทุกคน